Tijdens de NLP practioner 3 weken geleden had ik ineens een "kwartjesregen". Er viel niet 1 kwartje, maar een heleboel. Graag deel ik er 1.
Nu ben ik al even bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling. Besteed ik aandacht aan mezelf en mijn spiegels. Waar mijn plek is heb ik op zich al regelmatig neergezet doordat ik veel met opstellingen werk, maar dit was anders.
Wanneer ik eerder mijn plek innam, verplaatste ik mij telkens in een ander systeem. Dus.... wanneer ik met mijn ouders met vakantie was nam ik daar de rol in van oudste dochter. Met mijn ex als zijn ex partner en moeder van onze kinderen, in mijn huidige relatie als partner en op mijn werk als werknemer. Op zich hartstikke fijn, maar ik voelde geen stevigheid of ondergrond. Ik paste me steeds aan, aan het systeem waar ik me op dat moment bevond.
Door een hele "simpele" opdracht waarin ik mijn plek neer mocht leggen kwam ik ineens in de squeeze. want ik had 1 stokje voor mezelf. En de enige manier om mezelf op al die plekken tegelijk te kunnen zijn was door mijn stokje (lees mij) in stukjes te breken. Hier kwam dus het inzicht.....
Ik blijf heel en de systemen zijn rondom mij. Ik hoef niet te verplaatsen. als ik stevig mijn plek inneem, kan alles er zijn. Alle plaatsen in de verschillende systemen zijn onderdeel van mij en in mij. Wanneer ik heel stevig mijn eigen plek inneem, wortel, in mijn lijf zit, kan ik juist heel stevig mijn plek innemen waar dan ook. Ook al is mijn rol steeds anders. Ik hoef niet steeds te verplaatsen. En mijn identiteit te veranderen.
Hier heb ik al heel veel werk op gedaan en blijkbaar was nu het moment om het echt te doorleven. Ik hoop dat anderen er ook iets aan hebben.